ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ

GEORG TRAKL

ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ

Μες στο νυχτερινό τους βλέμμα καίει η λαχτάρα ξαναμμένη

για την πατρίδα εκείνη που ποτέ δεν θα ’βρουν να τους ζήσει.

Γι’ αυτό άθλϊα τούς σέρνει μοίρα, μια φριχτότατη ειμαρμένη,

που απλώς μελαγχολία ξέρει πώς να τους εξασφαλίσει.

Τα σύννεφα αλητεύουν, τους δικούς τους δρόμους παν να πιάσουν·

καμιά φορά και τα πουλιά τις ίδιες κάνουνε πορείες,

χωρίς να ξέρουν ότι με το δείλι τα ίχνη τους θα χάσουν·

καμιά φορά τούς φέρνει ο αέρας ήχους από ψαλμωδίες.

Στη μοναξιά την έναστρη, όλο μάγια, των καταυλισμών τους

απ’ τα τραγούδια τους το πάθος φουσκωμένο θέλει νά ’μπει,

και ακούς αρές και βάσανα μες στο καζάνι των λυγμών τους –

καμιάς ελπίδας άστρο φωτεινό γι’ αυτούς δεν γλυκολάμπει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.