GEORG
TRAKL
[ΠΑΡΕ
ΓΑΛΑΖΙΟ ΒΡΑΔΥ]
Πάρε γαλάζιο βράδυ τους ύπνους του, αθόρυβα
κάποιο μισοΰπνι του
κάτω από φθινοπωριάτικα δέντρα, κάτω από χρυσαφένιο σύννεφο πάρε.
Παρακολουθεί το δάσος· σαν να κατοικούσε το αγόρι γαλάζιο αγρίμι
στης δροσερής πηγής το κρυστάλλινο κύμα –
τόσο απαλά στο υακίνθινο λυκόφως χτυπάει η καρδιά του,
θρηνεί της αδελφής η σκιά, η πορφυρή της κόμη.
Και στον νυχτερινό άνεμο δειλή τρεμοπαίζει. Βουλιαγμένα μονοπάτια
νυκτιπολεί αυτός, το κόκκινο ονειρεύεται στόμα του
κάτω από δέντρα που σάπισαν· σιωπηλή τυλίγει
της λίμνης η ψύχρα αυτόν που κοιμάται, γλιστράει
το ρημαγμένο φεγγάρι στα μάτια του επάνω τ’ αγέλαστα.
Σ τα φαιόχρωμα της βελανιδιάς τα κλαδιά βουλιάζουν αστέρια.
κάτω από φθινοπωριάτικα δέντρα, κάτω από χρυσαφένιο σύννεφο πάρε.
Παρακολουθεί το δάσος· σαν να κατοικούσε το αγόρι γαλάζιο αγρίμι
στης δροσερής πηγής το κρυστάλλινο κύμα –
τόσο απαλά στο υακίνθινο λυκόφως χτυπάει η καρδιά του,
θρηνεί της αδελφής η σκιά, η πορφυρή της κόμη.
Και στον νυχτερινό άνεμο δειλή τρεμοπαίζει. Βουλιαγμένα μονοπάτια
νυκτιπολεί αυτός, το κόκκινο ονειρεύεται στόμα του
κάτω από δέντρα που σάπισαν· σιωπηλή τυλίγει
της λίμνης η ψύχρα αυτόν που κοιμάται, γλιστράει
το ρημαγμένο φεγγάρι στα μάτια του επάνω τ’ αγέλαστα.
Σ τα φαιόχρωμα της βελανιδιάς τα κλαδιά βουλιάζουν αστέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου