ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΕ...

GEORG TRAKL

ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΕ

ΣΤΗΣ ΑΓΕΛΑΣΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΤΟ ΨΥΧΟΣ

Μορφή που εδώ και καιρό κατοικούσε στης αγέλαστης πέτρας το ψύχος
ανοίγει το χλομό της στόμα ν’ ακούγεται,
μάτια στρογγυλά κουκουβάγιας – χρυσάφια που αστράφτουν ήχους.

Τη σπηλιά ρημαγμένη και άδεια τη βρήκαν εκείνα στο δάσος
τον ίσκιο κάποιας ελαφίνας σε σύγκλαδο σάπιο
στο φιλιατρό του πηγαδιού το έρεβος των παιδικών της χρόνων.

Απ’ ώρα λαλεί τον χαμό σου πουλί στις παρυφές τού δάσους
το ανήσυχο τρέμισμα του καφετιού σου επενδύτη·
της κουκουβάγιας η σκιά στα σάπια προβάλλει κλαδιά.

Απ’ ώρα λαλεί τον χαμό σου πουλί στις παρυφές τού δάσους
το ανήσυχο τρέμισμα του μπλε σου επενδύτη·
της μητέρας η σκιά στις μύτες προβάλλει της χλόης.

Απ’ ώρα λαλεί τον χαμό σου πουλί στις παρυφές τού δάσους

την ανησυχία το τρέμισμα του μαύρου σου επενδύτη·
του μαύρου αλόγου η σκιά στου πηγαδιού προβάλλει τον καθρέφτη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.