ΞΕΡΕΤΕ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ

 

PABLO NERUDA

 

ΞΕΡΕΤΕ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ

 

Ἄχ, τὸ ψέμα ποὺ ζήσαμε

ἦταν ὁ ἄρτος ἡμῶν ὁ ἐπιούσιος.

Κύριοι τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα,

πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ μαθευτεῖ

ἐκεῖνο ποὺ δὲν μάθαμε ἐμεῖς:

νὰ ἰδωθοῦν τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατά,

γιατὶ ἐμεῖς δὲν τὰ εἴδαμε,

καὶ νὰ μὴν ξαναφάει ἄλλος κανεὶς

τὴν ψεύτικη τροφὴ

ποὺ ἔτρεφε ἐμᾶς στὰ χρόνια τὰ δικά μας.

 

Ἦταν ὁ ἐπικοινωνιακὸς αἰώνας

τῆς ἔλλειψης ἐπικοινωνίας:

τὰ ὑποθαλάσσια καλώδια

ἦσαν συνήθως ἀληθινά,

ἐνῶ τὸ ψέμα ἔφτασε

νὰ ἔχει μῆκος καὶ πλάτος

ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ὠκεανὸ μεγαλύτερο·

συνήθισαν οἱ γλῶσσες οἱ ἀνθρώπινες

νὰ καρυκεύουν τὴν ὑποκρισία,

νὰ ὑπαινίσσονται ἀπειλές,

οἱ δὲ μακριὲς τῶν καλωδίων γλῶσσες

τυλίξανε καὶ σφίξανε σὰν ἑρπετὰ

τὰ κολοσσιαῖα πηγαδάκια,

ὡσποὺ ὅλοι τώρα πιὰ μοιραζόμαστε

τὴ μάχη τοῦ ψεύδους,

καὶ ἀφοῦ ψευδολογήσουμε,

τρέχουμε ὕστερα ψευδόμενοι νὰ σκοτώσουμε

καὶ καταλήγουμε

ὁμοίως καὶ πάντα ψευδόμενοι

νὰ πεθαίνουμε.

 

Μὲ τοὺς φίλους ψέματα λέγαμε

στὴ θλίψη καὶ στὴ σιωπή,

ἀλλὰ καὶ ὁ ἐχθρὸς ψέματα μᾶς ἔλεγε κι αὐτὸς

ἔχοντας τὸ στόμα του γεμάτο μίσος.

 

Ἦταν ἡ ψυχρὴ ἐποχὴ τοῦ πολέμου.

 

Τοῦ μίσους ἡ ἐποχὴ ἡ γαλήνια.

 

Μιὰ βόμβα κάθε τόσο

ἔκαιγε τοῦ Βιετνὰμ τὴν ψυχή.

 

Καὶ ὁ Θεὸς μέσ᾽ ἀπ᾽ τὸ κρυσφήγετό του

ἐπαραμόνευε σὰν τὴν ἀράχνη

νὰ τσακώσει κάτι ἐπαρχιωτάκια

πού εἶχανε ρθεῖ ἀπὸ πολὺ-πολὺ μακριὰ

καὶ ποὺ μ᾽ ἕνα πάθος νυσταλέο

ξεπέφτανε στὴ διαφθορά, στὴν κιβδηλία.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.