ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

EMILIO ADOLFO WESTPHALEN

 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

Τα ποιητικά μικρόβια του ονείρου αποδείχθηκε ότι δεν είναι κάποιος  νέος ανέφικτος  παράδεισος, κάποιος αντικατοπτρισμός –όπως επιχείρησαν οι φουκαράδες καθηγητές και οι τσιφούτηδες ρεαλιστές κριτικοί να μας κάνουν να πιστέψουμε–, αλλά είναι τα βλαβερά και δρώντα μικρόβια τα αντιδραστήρια που χρησιμεύουν στη διάβρωση της διαβόητης πραγματικότητας. Το όνειρο δεν είναι καταφύγιο, είναι όπλο.

Τα κακά ένστικτα της ελευθερίας χορεύουν τον διαβολικό τους κυκλικό χορό. Έξω ο κομφορμισμός, η παραίτηση, η μετριότητα! Στις μαύρες ροχάλες της να πνιγούν τα καθάρματα, οι εκμεταλλευτές, όσοι κερδοσκοπούν από την εξαθλίωση των πολλών, μα και το καταραμένο παπαδαριό, και το αποτρόπαιο θρησκευτικό πνεύμα, και τα χριστιανικά φαντάσματα, και οι μύθοι του κεφαλαίου, και η αστική οικογένεια, και η ακατονόμαστη χώρα.

Η ελευθερία του ανθρώπου, δηλαδή το όνειρο που κόβεται σαν νόμισμα στην πραγματικότητα, η ποίηση που μιλάει με το στόμα όλων πραγματοποιείται, συγκεκριμένη και χειροπιαστή, σε όλων τις πράξεις.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.