ΑΝΤΑΜΩΜΑ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΑΝΤΑΜΩΜΑ

 

Λουλούδι του ήλιου.

Του ποταμού λουλούδι.

 

ΕΓΩ

Εσύ ήσουν; Το στήθος σου έχεις

μες σε φώτα ολόφωτα και δεν σε είδα.

 

ΑΥΤΗ

Τόσες φορές δεν σ’ έχουν τάχα ακουμπήσει

του φουστανιού μου οι κορδέλες;!

 

ΕΓΩ

Κλειστό κι αν τό ’χεις, στο λαρύγγι σου

τις άσπρες ακούω εγώ φωνές των παιδιών μου.

 

ΑΥΤΗ

Τα παιδιά σου κολυμπούν στα μάτια μου,

και κολυμπούν σαν κίτρινα διαμάντια.

 

ΕΓΩ

Εσύ ήσουν; Μα πού τις σέρνεις, αγάπη μου,

τούτες τις ατέλειωτες πλεξούδες;

 

ΑΥΤΗ

Στο φεγγάρι. Γελάς; Ε, λοιπόν, τότε,

τριγύρω από ’ναν νάρκισσο τις σέρνω.

 

ΕΓΩ

Στο στήθος μου σαλεύει υπνοβατώντας

ένα φίδι από φιλιά πανάρχαια.

 

ΑΥΤΗ

Οι ανοιχτές στιγμές καρφώναν, μπήγανε

τις ρίζες τους στους στεναγμούς μου μέσα.

 

ΕΓΩ

Το ίδιο εμάς μας δέρνει στην όψη αγέρι,.

κι ο ένας όμως δεν εγνώρισε τον άλλον!

 

ΑΥΤΗ

Η φυλλωσιά πυκνώνει, φύγε αμέσως.

Δεν έχει ακόμα γεννηθεί κανείς μας!

 

  Λουλούδι του ήλιου.

  Του ποταμού λουλούδι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.