FEDERICO GARCÍA LORCA
Ο ΛΕΥΚΟΣ ΣΑΤΥΡΟΣ
Σε στρωμνή με νάρκισσους αθάνατους
έπεσε και κοιμόταν ο λευκός ο σάτυρος.
Κάτι κέρατα τεράστια κρυστάλλινα
το πλατύ τού εξάγνιζαν κούτελο.
Ο ήλιος, ίδιος δράκος νικημένος, έγλειφε
τα μακριά κοριτσίστικα χέρια του.
Στο ποτάμι του έρωτα επιπλέοντας
παρέλαυναν οι πεθαμένες νύμφες όλες.
Του σάτυρου η καρδιά στον άνεμο
με κάτι γριές θύελλες μαζί φυσούσε.
Στο χώμα επάνω ο αυλός του ήτανε πηγή
με εφτά κάννες, γαλάζιες και κρυστάλλινες.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου