FEDERICO GARCÍA LORCA
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Άνεμος καμπίσιος
Πέθανε πια η σελήνη
ντο – ρε – μι
πάμε να τη θάψουμε
ντο – ρε – φα
σ’ έν’ άσπρο ρόδο μέσα
ντο – ρε – μι
με κρυστάλλινο τον μίσχο
ντο – ρε – φα.
Κατέβηκε ώς τις λεύκες
ντο – ρε – μι
μπλέχτηκε στους θάμνους
ντο – ρε – φα.
Χαίρομαι πολύ, πάρα πολύ –
ντο – ρε – μι
μια ψωροφαντασμένη ήταν!
ντο – ρε – φα.
Ποτέ δεν είχα βρει για δαύτην
ντο – ρε – μι
αγαπητικό ή αρραβωνιάρη
ντο – ρε – φα.
Πώς θά ’ναι τώρα ο ουρανός!
ντο – ρε – μι.
Αχ, πώς θά ’ναι, πώς,
ντο – ρε – φα
όταν θα πέσει η νύχτα
ντο – ρε – μι
και δεν θα τη δει στη θάλασσα!
ντο – ρε – φα.
Τρέξτε, τρέξτε στην κηδεία,
ντο – ρε – μι
τα τροπάρια τραγουδήστε.
ντο – ρε – φα.
Πέθανε, πάει η Μαμβρούνα
ντο – ρε – μι
που άστρα εφόραγε στην όψη
ντο – ρε – φα.
Καμπάνες απ’ τους πύργους,
ντο – ρε – μι
χτυπήστε και ξαναχτυπήστε!
ντο – ρε – φα.
Φιδάκια απ’ τα νερά και τα πηγάδια,
ντο – ρε – μι
τραγούδια πείτε, τραγούδια πείτε!
ντο – ρε – φα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου