ΠΥΡΓΟΣ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΠΥΡΓΟΣ

 

Στεκόταν Αυτός

με το στέμμα του

από χάχανα.

Μακριά κίτρινη γενειάδα.

 

ΑΥΤΟΣ

Σε περίμενα.

 

ΕΓΩ

Του Ύπνου το λοστάρι

μου άνοιξε τ’ ανάκτορό σου.

Ζει

αυτός που ποτέ δεν έζησε

και ούτε θα ζήσει. Τα μάτια μου

γεμάτα πάχνη, αντιγράφουν

άσπρα ασάλευτα δάση.

 

ΑΥΤΟΣ

Σε κάθε αστέρι μέσα

υπάρχει κι ένα χρυσό σκουλήκι.

Γέλιο παιδιού ο δράκος κρύβει

σε μια φτερούγα αποκάτω.

 

ΕΓΩ

Αχ, κάθαρμα, παλιοκάθαρμα!

Τίποτα δεν μπορώ να σου προσφέρω:

ούτε γέλιο ούτε σκουλίκι!

 

ΑΥΤΟΣ

Κύριε, είσαι εκατό χρονώ.

 

ΕΓΩ

Εκατό όχι· στους ώμους μου

είναι κάθε χρόνο ένα σπαθί

μακρύ, κι έχει φως κυματιστό.

 

ΑΥΤΟΣ

Πώς περάσατε το ποτάμι

με τις νεροπεταλούδες;

 

ΕΓΩ

Με του Ύπνου το λοστάρι,

κι ας ήσουνα εσύ εκεί.

 

ΑΥΤΟΣ

     Δώσ’ μου

τα χείλη σου.

 

ΕΓΩ

     Δεν γίνεται!

Θες τον κήπο με τα λόγια μου;

 

ΑΥΤΟΣ

Τρέμεις; Κοίτα τον κόσμο σου.

 

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ (από μακριά)

  Ντιν-νταν

  Ντιν-νταν

Αχ, Χριστούγεννα στο σπίτι σου!

Το φεγγάρι έδωσε καλούπια

στους ρυθμούς της λαμαρίνας.

Από πηλό γεννήθηκε Εκείνος.

Αχ, Χριστούγεννα στο σπίτι σου!

Εμείς σε βλέπαμε, σε βλέπαμε

χωρίς καρδιά και δίχως σπίτι

να φτιάχνεις γέφυρες και γκρίζα

καμτσίκια μ’ όλη την ψυχή σου.

  Ντιν-νταν

  Ντιν-νταν

Αντίο, αντίο, αντίο!

Και να θυμάσαι τον θάνατο,

φως φτωχό, σβησμένο.

Νάρδοι τεράστιοι από ομίχλη

Κυκλώνουν το παλιό σου σπίτι.

 

  Ντιν-νταν

  Ντιν-νταν

 

ΑΥΤΟΣ

Ψυχή σακάτισσα, μα κρυσταλλένια,

τον κήπο κοίτα, κοίτα!

Οι γέρικες πανσέληνοι

σαν τεράστιοι γυάλινοι δίσκοι

έλαμπαν στα φύλλα ακουμπισμένοι.

 

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ (μόνο αυτές)

  Αχ, αχ!

Πότε θα κοιμηθούμε;

Ο ίσκιος πέφτει πάνω

στα δίχως βλέφαρα μάτια μας.

Πότε θα κοιμηθούμε;

Κόψτε το λουλούδι μας

ή δώστε μας σκάφανδρο.

  Αχ, αχ!

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.