ΜΙΚΡΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΕΛΟΪΖΑΣ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΜΙΚΡΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΕΛΟΪΖΑΣ

(ΛΟΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ)

 

«Ήσουν νεκρή»

όπως τελειώνουν

όλα τα μυθιστορήματα.

Δεν σε αγαπούσα, Ελοΐζα,

κι ας ήσουν τόσο τρυφερή!

Με μουσική

πράσινης άνοιξης

με ονειρευόσουν ωραίον

και με μακριά μαλλιά.

Κι εγώ σου έδινα φιλιά

και δεν με ρώταγες

τί δεν σου έλεγα:

ω κερασένια χείλη μου!

Πόσο μα πόσο πολύ ήσουνα

ρομαντική!

Έπινες ξίδι

κρυφά από τη γιαγιά σου.

Ποζάριζες σαν

άγριο γιασεμί την άνοιξη.

Και εγώ ήμουν με άλλη

ερωτευμένος. Δε βλέπεις τί κρίμα;

Με άλλη, και τ’ όνομά της

ήτανε στην άμμο γραμμένο.

 

Όταν έφτασα στο σπίτι σου

ήσουν νεκρή

ανάμεσα σε κεριά και σε βασιλικούς,

όπως και στα μυθιστορήματα.

Τριγύρω από το φέρετρό σου ήσαν μεζεμένα

τα κορίτσια του σχολείου.

Ξίδι είχες πιεί

από το αιώνιο μπουκάλι.

 Νταν-νταν

 σε κλαίγαν

οι καλές καμπάνες.

 Νταν-νταν

 το βράδυ

με πόνους στο κεφάλι.

Μπορεί και να ονειρευόσουν

πως είσαι η Οφηλία

σε μια γαλάζια λίμνη

με νερά όλο πυρετό.

 Νταν-νταν

 πώς σε κλαίνε

οι τρυφερές καμπάνες!

 Νταν-νταν

 το βράδυ

με πόνους στο κεφάλι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.