EAST LANCING

JORGE LUIS BORGES

EAST LANCING

Οι μέρες και οι νύχτες

είναι συνυφασμένες (interwoven) με μνήμη και με φόβο,

με φόβο, που είναι τρόπος να ελπίζεις,

και με μνήμη, με το όνομα παναπεί που δίνουμε

στις ρωγμές της επίμονης λήθης.

Εμένα ανέκαθεν ο χρόνος μου υπήρξε Ιανός διπρόσωπος
που κοιτάει τα χαράματα και το ηλιοβασίλεμα·
και πρόθεσή μου σήμερα είναι να σε υμνήσω, ω άμεσο μέλλον.
Τόπους της Αγίας Γραφής και του πελεκιού,

δέντρα που θαν τα κοιτάξω και δεν θα τα δω,

κάποιον άνεμο με πουλιά που αγνοώ, ευχάριστες νύχτες ψυχρές

που θα πάνε να κρυφτούνε στον ύπνο ίσως δε και στην πατρίδα,

κλειδιά που σου ανοίγουν στο φως

και θύρες περιστρεφόμενες που με τον καιρό θα γίνουν συνήθειες,

και όταν θα ξυπνώ θα λέω Σήμερα είναι Σήμερα,
βιβλία που θ’ αναγνωρίζει το χέρι μου,
φίλους και φίλες που θά ’ναι φωνές, ονόματα,
αμμουδιές του δειλινού κίτρινες, το μόνο χρώμα που μου απομένει,
όλα τούτα τα τραγουδάω και τα τραγουδάω και την ίδια στιγμή

νά την έρχεται η ανάμνηση

η ανυπόφορη κάποιων τόπων στο Μπουένος Άιρες,

όπου δεν υπήρξα ευτυχής

και ούτε ποτέ θα μπορέσω να είμαι ευτυχής.

Τις εσπέρες τραγουδώ τα δειλινά σου, ω Ηστ Λάνσινγκ,

και οι λέξεις που προφέρω είναι –το ξέρω– ενδεχομένως ακριβείς,

πλην όμως θα είναι και ελαφρώς λανθασμένες,
γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς ασύλληπτη
και γιατί η γλώσσα είναι τάξη σημείων εξόχως ακάμπτων.

Μίσιγκαν, Ινδιάνα, Ουισκόνσιν, Αιόβα, Τέξας, Καλιφόρνια, Αριζόνα.
Και αποπειράθηκα ήδη την τάξη αυτή να πω, να τραγουδήσω.

   9 Μαρτίου 1972

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.