ΕΛΕΓΕΙΑ

JORGE LUIS BORGES

ΕΛΕΓΕΙΑ

Τρεις όψεις μού εμφανίζονται αρχαίες:

μία ο Ωκεανός, που μίλησε στον Κλαύδιο,

η άλλη ο Βορράς με στυγερά ατσάλια

και ανίδεα (χαράματα και δείλι),

η τρίτη ο θάνατος, που είναι ο χρόνος

ο αχόρταγος, που μας μασάει όλους.

Το βάρος όλο από τα χτες –το αιώνιο–

της ιστορίας που υπήρξε ή που όνειρο ήταν,

με πνίγει σάμπως νά ’ν’ δική μου η ευθύνη.

Το πλοίο το περήφανο στον νου μου

το βλέπω να διασχίζει θάλασσες με

το σώμα του Σκυλντ Σκέβινγκ ακέραιο

που βασιλιάς υπήρξε της Δανίας·

τον λύκο τον ψηλό στον νου μου φέρνω

που γκέμια φόραγε και ήτανε φίδια

και που έδωσε στο σκάφος το αναμμένο

θεού όμορφου και πεθαμένου ασπράδα·

τους πειρατές στον νου μου επίσης έχω

και τα θνητά, τ’ ανθρώπινα κορμιά τους

που σκέδαση και λάσπη υπό το βάρος

των θαλασσών των πλανωμένων είναι.

Στον νου μου, τέλος, και τον θάνατό μου,

τον τέλειο θάνατό μου φέρνω – δίχως

καν τεφροδόχη ή μνήμα ή δάκρυα όμως.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.