RENÉ
CHAR
ΚΑΡΤΑ
ΤΗΣ 8ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Τα νύχια στο στήθος μας, την τύφλα να τρυπάει
τα κόκαλά μας – ποιός προσφέρεται να τα υποτάξει; Ω σκαπανείς της παλιάς
εκκλησίας, ω αφθονία Χριστού, λιγότερο χώρο πιάνετε στη φυλακή της οδύνης μας απ’
ό,τι το ίχνος κάποιου πουλιού στο γείσο του αέρα. Η πίστη! Το φιλί της βγήκε με
τρόμο έξω από τούτον εδώ τον νέο γολγοθά – εξετράπη. Και πώς θα μπορούσε να κρατήσει
το χέρι του κατεδαφισμένο το κεφάλι μας, αυτόν που ζει ξεκομμένος απ’ όλους
τους καρπούς τού πλησίον του, από τη φιλανθρωπία μιας κλειδαριάς πειραγμένης; Της
υπέρτατης αηδίας ο μορφασμός, εκείνος στον οποίον ο ίδιος ο θάνατος αρνείται και
τον ύστατο ακόμα καπνό του, αποσύρεται πλέον, μεταμφιεσμένος σε Κύριο τώρα.
Το σπίτι μας θα γεράσει μακριά μας, και θα σώζει της αγάπης μας τη μνήμη κρυμμένη και άθικτη στην τάφρο της μιας και μόνης της αναγνώρισης.
Δικαστήριο υπόρρητο, κυκλώνα εσύ εύτρωτε, που με τόση καθυστέρηση μάς επιστρέφεις τον σκοπό σου μαζί με το τραπέζι όπου μπήκε η πείνα κι έπιασε θέση πρώτη-πρώτη! Σήμερα μοιάζω με σκυλί λυσσασμένο που το έχουνε σ’ ένα δέντρο δέσει γεμάτο γέλια και φύλλα.
Το σπίτι μας θα γεράσει μακριά μας, και θα σώζει της αγάπης μας τη μνήμη κρυμμένη και άθικτη στην τάφρο της μιας και μόνης της αναγνώρισης.
Δικαστήριο υπόρρητο, κυκλώνα εσύ εύτρωτε, που με τόση καθυστέρηση μάς επιστρέφεις τον σκοπό σου μαζί με το τραπέζι όπου μπήκε η πείνα κι έπιασε θέση πρώτη-πρώτη! Σήμερα μοιάζω με σκυλί λυσσασμένο που το έχουνε σ’ ένα δέντρο δέσει γεμάτο γέλια και φύλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου