JORGE LUIS BORGES
ΕΛΕΓΕΙΑ
Ω
μοίρα των Μπόρχες,
Να
έχεις διασχίσει τις πιο διαφορετικές θάλασσες του κόσμου
ή
τη μοναδική και μοναχική θάλασσα των πιο διαφορετικών ανθρώπων,
να
έχεις υπάρξει μέρος του Εδιμβούργου, της Ζυρίχης,
και
της μιας και της άλλης Κόρδοβας,
της
Κολομβίας και του Τέξας,
να
έχεις, στο τέλος των εναλλασσομένων γενεών, επιστρέψει
στις
αρχαίες χώρες των προγόνων και της ρίζας σου,
στην Ανδαλουσία, στην Πορτογαλία και σ’ εκείνες τις κομητείες
στην Ανδαλουσία, στην Πορτογαλία και σ’ εκείνες τις κομητείες
όπου
ο Σάξονας πολέμησε με τον Δανό κι ανακατέψανε τα αίματά τους,
να
έχεις περιπλανηθεί στον κόκκινο και γαλήνιο του Λονδίνου λαβύρινθο,
να
έχεις γεράσει μπροστά σε τόσους καθρέφτες,
να έχεις ματαίως ψάξει να βρεις των αγαλμάτων το μαρμάρινο βλέμμα,
να έχεις ματαίως ψάξει να βρεις των αγαλμάτων το μαρμάρινο βλέμμα,
να
έχεις εντρυφήσει σε λιθογραφίες, σε εγκυκλοπαίδειες, σε άτλαντες,
να
έχεις δει τα πράγματα που βλέπουν οι άνθρωποι,
τον
θάνατο, το αργόστροφο ξημέρωμα, την πεδιάδα
και
τα τόσο τρυφερά άστρα,
και
να μην έχεις δει τίποτα ή σχεδόν τίποτα
εκτός
απ’ την όψη μιας κοπέλας του Μπουένος Άιρες,
μιαν
όψη που δεν θέλει να τη θυμάμαι.
Ω μοίρα των Μπόρχες,
Ω μοίρα των Μπόρχες,
ίσως
όχι και πιο παράξενη από τη δική σου.
Μπογκοτά, 1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου