JORGE LUIS BORGES
ΣΤΟ
ΚΟΓΙΟΤ
Επί
αιώνες τώρα η άμμος η άμετρη, που μένει
σ’
ερήμους τόσες, υπομένει το δικό σου
ξεχωριστό
περπάτημα και το ουρλιαχτό σου
σαν
γκρίζου τσακαλιού ή ύαινας που δεν χορταίνει.
Επί
αιώνες; Ψέμα! Αυτή η φευγαλέα ουσία,
ο
χρόνος, λύκε, εσένα αδυνατεί ν’ αγγίξει.
Το
αγνό είναι, η ρέμβη σε κοσμούν. Τί να στηρίξει
του
βίου μας την άχαρη την παρουσία;
Σχεδόν
φανταστικό ένα γρύλισμα ήσουν στα όρια
της
άμμου τής απέραντης τής Αριζόνας,
όπου
τα πάντα πέρατα είναι, κι ο ίδιος ο αιώνας
το
αλύχτισμά σου βγάνει μόνο του και χώρια.
Μιας
νύχτας σύμβολο είναι, ναι, και υπήρξε μία
εικόνα
στον καθρέφτη μου ετούτη η ελεγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου