RENÉ
CHAR
ΤΟ ΜΗ ΠΡΟΜΑΝΤΕΥΜΕΝΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σε κοιτώ να ζεις σε μια γιορτή που ο φόβος μου ότι φτάνει το τέλος παραμένει σκοτεινός.
Τα χέρια μας σμίγουν κλειστά επάνω σ’ ένα μαστιγοφόρο αστέρι.
Το φλάουτο θέλει ρετουσάρισμα, να σουλουπωθεί πρέπει.
Βάναυσου ήλιου η αιχμή μόλις που αγγίζει μιαν ημέρα αρχαρίου.
Μη ξέροντας πια αν έπρεπε τόσοι χυμοί νικητήριοι να τραγουδάνε ή να σωπαίνουν, ξέσφιξα τη γροθιά
του Χρόνου και άρπαξα τη συγκομιδή του.
Ουράνιο τόξο εβγήκε πολλαπλό και στείρο.
Εύα ηλιακή, ίσως από σάρκα και σκόνη, δεν πιστεύω στο φανέρωμα άλλων, αλλά στο δικό σου μόνο.
Ίσαμε την πύλη μας με ακολουθεί όποιος κραυγάζει.
Νιώθω να γεννιέται η νέα πνοή μου και να τελειώνουνε τα βάσανά μου.
Σε κοιτώ να ζεις σε μια γιορτή που ο φόβος μου ότι φτάνει το τέλος παραμένει σκοτεινός.
Τα χέρια μας σμίγουν κλειστά επάνω σ’ ένα μαστιγοφόρο αστέρι.
Το φλάουτο θέλει ρετουσάρισμα, να σουλουπωθεί πρέπει.
Βάναυσου ήλιου η αιχμή μόλις που αγγίζει μιαν ημέρα αρχαρίου.
Μη ξέροντας πια αν έπρεπε τόσοι χυμοί νικητήριοι να τραγουδάνε ή να σωπαίνουν, ξέσφιξα τη γροθιά
του Χρόνου και άρπαξα τη συγκομιδή του.
Ουράνιο τόξο εβγήκε πολλαπλό και στείρο.
Εύα ηλιακή, ίσως από σάρκα και σκόνη, δεν πιστεύω στο φανέρωμα άλλων, αλλά στο δικό σου μόνο.
Ίσαμε την πύλη μας με ακολουθεί όποιος κραυγάζει.
Νιώθω να γεννιέται η νέα πνοή μου και να τελειώνουνε τα βάσανά μου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου