ΣΤΟ ΑΗΔΟΝΙ

JORGE LUIS BORGES

ΣΤΟ ΑΗΔΟΝΙ

Σε ποιά κρυμμένη νύχτα της Αγγλίας

ή του αδιάλειπτου, του αειρρόου Ρήνου,

χαμένη μες στις νύχτες των νυχτών μου,

στ’ αφτί μου το αδαές θε νά ’χει φτάσει η

φωνή σου φέρνοντας μυθολογίες,

του Βιργιλίου ή των Περσών αηδόνι;

Μπορεί ποτέ μου να μη σ’ έχω ακούσει,

μα τη ζωή μου ένωσα με τη δική σου

αχώριστα. Περιπλανώμενο ήσουν

πνεύμα και σύμβολο σε κάποια βίβλο

μ’ αινίγματα. Σειρήνα σε είπε ο Ναύτης –

σειρήνα των δασών. Και πάντα ψέλνεις

στη νύχτα, ω εσύ, της Ιουλιέττας και στις

περίπλοκες σελίδες των Λατίνων,

κι απ’ τα πευκόδεντρα του αηδονιού του άλλου:

πουλιού των Γερμανών, της Ιουδαίας,

του Χάινε που λοιδορεί, που αρπάζει

φωτιά, και που πενθεί θρηνώντας. Για όλους

σε άκουσε ο Κητς – για όλους μας, για πάντα.

Απ’ τους ενδόξους δεν υπάρχει ούτ’ ένας,

που τους τιμάει η ανθρωπότης, να μη θέλει

ν’ αξίζει την τιμή τής μουσικής σου,

ω αηδόνι των σκιών! Οι Μουσουλμάνοι

σε ονειρευτήκαν εν εκστάσει νά ’σαι,

να τους τρυπάς τα στήθη με τ’ αγκάθι

του ρόδου του χιλιοτραγουδισμένου

που με το τελευταίοο σου αίμα βάφεις

και άλικο το κάνεις. Μ’ επιμέλεια

ετούτες σέρνω τις γραμμές στην κούφια

εσπέρα, αηδόνι των γιαλών, αηδόνι

των θαλασσών, εσύ, αηδόνι που, εν μέσω

και μύθων και εγκωμίων, μες στη μνήμη

ανάβεις, καις κι ερωτευμένο ζεις, μα

και τί μελωδικά που σβεις, πεθαίνεις.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.