GUILLAUME APOLLINAIRE
Η
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Χλομές
τις όψεις είχαν σάμπως μέταλλα
Οι
δε λυγμοί τους ήσαν εντελώς σπασμένοι
Καθώς
το χιόνι με τ’ αγνά του πέταλα
Ή
σαν το χέρι σου που στα φιλιά μου μένει
Και
το φθινόπωρο έτσι εκεί εκύλα
Και
πέφτανε όλα του στη γης τα φύλλα
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου