Ο ΞΕΝΟΣ

JORGE LUIS BORGES

Ο ΞΕΝΟΣ

Απεστάλησαν οι επιστολές και το τηλεγράφημα,

και τώρα περπατάει στους αόριστους δρόμους

παρατηρώντας κάτι μικρές, λεπτές διαφορές

που καθόλου δεν του προξενούν το ενδιαφέρον,

και σκέπτεται το Αμπερντήν ή το Λάιντεν, πόλεις

που του είναι πολύ πιο ζωντανές από τούτο τον λαβύρινθο

των ίσιων γραμμών, αλλ’ όχι και της περιπλοκότητας,

όπου τον φέρνει ο χρόνος κάποιου ανθρώπου

που έχει τη ζωή του την αληθινή αλλού, μακριά.

Σ’ ένα δωμάτιο αριθμημένο

θα ξυριστεί ύστερα μπρος σ’ έναν καθρέφτη,

που ποτέ δεν θα τον ξανακαθρεφτίσει

και που θα του φανεί ότι τούτη η όψη

πιο αδιαπέραστη είναι και ακόμα πιο στέρεη

από την ψυχή, μες στην οποία κατοικεί

και που με την πάροδο των χρόνων τον σμιλεύει.

Θα σε ανταμώσει στο δρόμο

και τότε θά ’δεις ίσως πως είναι ψηλός και γκρίζος

και πως του αρέσει να παρατηρεί τα πράγματα.

Μι’ αδιάφορη γυναίκα

θα του προσφέρει το βράδυ και ό,τι συμβαίνει

στην άλλη πλευρά κάτι ανοιγμένων πορτονιών. Ο άντρας

σκέφτεται ότι θα ξεχάσει τη φάτσα της

και ότι θα την θυμηθεί και πάλι,

χρόνια μετά, κάπου εκεί στη Βόρειο Θάλασσα,

μαζί με το ριντώ και τη λάμπα.

Απόψε τα μάτια του θα στοχαστούν

ένα τετράπλευρο σχημάτων που υπήρξαν,

τον καβαλάρη και τον επικό του κάμπο,

το Φαρ Ουέστ περιλαμβάνει βλέπεις τον πλανήτη όλον

και αντανακλάται στα όνειρα ανθρώπων,

που ουδέποτε το πόδι τους εκεί επάτησαν.

Στο πολυκέφαλο σύθαμπο μέσα, ο άγνωστος

θα πιστέψει πως είναι στην πόλη του

και πως σαν από θαύμα σε μι’ άλλη βρίσκεται,

με γλώσσα άλλη και με άλλον ουρανό.

Μπροστά στον φόβο μας

και η κόλαση και τα επουράνια υπάρχουν·

και περιφέρονται τώρα σε τούτη την πόλη, το Μπουένος Άιρες,

που για τον ξένο του ονείρου μου

(τον ξένο που ήμουν εγώ κάτω από άλλα αστέρια)

είναι μια σειρά από εικόνες κουνημένες, φλου,

που φτιάχτηκαν για ν’ αφεθούν στη λήθη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.