ΦΙΛΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΦΙΛΙ

Το ρίγος χύνεται απ’ το σφρίγος της σφραγίδας

και ο κύκνος εξικνείται έως ακροτάτης μέθης

με τις κυκλοτερείς σου ευχές, τους ευμεγέθεις,

καρπούς, τον πορισμό της αγαθής μερίδας·

και είν’ ο ασπασμός που ασπαίρει ωσάν κανόνας νέος:

δροσιά που καίει και φωτιά που μας ραντίζει

με ρόδα και άστρα στου άφατου το μετερίζι·

την ύλη των χειλιών αφθόγγως στέλνουμ’ έως

την πύλη της αβύσσου του ανθισμένου κόσμου.

Δωρήματά σου τέλεια πάντα –ω, ναι– τα εντός μου.