Η ΑΒΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΖΙΟΣ

Η ΑΒΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Καθόλου τα προσχήματα δεν κράτησε η Ήρα.

Την θεϊκή αταραξία εγκατέλειψε

κι άφησε τον θυμό της να ξεσπάσει,

σαν έμαθε για την απόφαση του Πάρη,

την Αφροδίτη ν’ αναδείξει για ομορφότερη.

Στα ουράνια δώματά της μέσα κλείστηκε

βροντώντας πίσω της την πόρτα

κι όλο κατάρες

όλο απειλές ξεστόμιζε

για κείνον τον θρασύτατο θνητό

που διόλου δεν την σεβάστηκε

αυτή,

απ’ όλες τις θεές, την ισχυρότερη

αυτή,

του ισχυρότερου θεού την σύζυγο.

(Έρχεται κάποτε η άβολη στιγμή,

σ’ εκείνους

που για παντοδύναμοι λογίζονται.

Η παντοδυναμία τους

ανίσχυρη εντελώς,

αν τύχει κι αναμετρηθεί,

μ’ ελεύθερη

και θαρραλέα βούληση)