ΑΔΡΑΝΕΙΑ

RENÉ CHAR

ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Η νύχτα ήταν πια παλιά
Όπως η φωτιά μισάνοιξε.
Το ίδιο και το σπίτι μου.

Δεν σκοτώνουμε ποτέ το ρόδο
Στους πολέμους τ’ ουρανού.
Εξορίζουμε απλώς μια λύρα.

Ο επίμονός μου πόνος
Για κάποιο σύννεφο από χιόνι
Κερδίζει μία λίμνη αίμα.

Αρέσει στη σκληρότητα η ζωή.

Ω πηγή που όλο ψεύδεσαι
Στα δίδυμά μας πεπρωμένα,
Του λύκου θα σκιτσάρω του στοχαστικού
Τούτο το μοναδικό πορτρέτο!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.