ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕΣΑ

ALFONSO GATTO

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕΣΑ

Πού βλέπει το δωμάτιο; – εκεί λειώνει,
στον τοίχο επάνω, ο ίσκιος της κόμης σου·
εκεί τα σηκωμένα χέρια· εκεί και η λυγερή σου επιθυμία
να μ’ έχεις. Και με γέλια τώρα μ’ έχεις γυρίσει πιά
στις σκοτεινές ριπές, και με σβήνεις, μ’ εξαφανίζεις
για να ξανάβγω μετά μέσα από μάταιους θρήνους.
Σα χαμένη, με τα χέρια με ψάχνεις στην όψη,
σαν για να καταλάβεις ποιός είμαι, και χαίρεσαι, και

είσαι ολάνοιχτη, κι έπειτα της τρυφερότητας παίρνεις

τον δρόμο ξανά, και ηρεμείς σιγά-σιγά σάμπως
να σε πιάνει ρίγος που κρατάει ώρα. Απ’ το παιχνίδι
των ματιών που τραυλίζουν έρχεσαι και μού γελάς
χτυπώντας μου το στήθος με μικρές-μικρές κραυγές.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.