Η ΕΛΕΝΗ

PAUL VALÉRY

Η ΕΛΕΝΗ

Να με, γαλάζιε ουρανέ! Απ’ του χάρου τη σπηλιά

ακούω το κύημα να ξεσπά στη βουερή τη σκάλα,

και μες στο θαύμα της αυγής βλέπω καράβια κι άλλα

να ζούν σ’ ίσκιο που ρίχνουνε σειρά χρυσά κουπιά.

Τους βασιληάδες τα έρημα τα χέρια μου καλούν

όπου τ’ αχνά μου δάχτυλα τα γένια τους γλεντούσαν.

Κι έκλαιγα. Και τους σκοτεινούς θριάμβους τραγουδούσαν,

Και τους γιαλούς που στο φευγιό οι πρύμνες τούς κυττούν.

Πολέμου ακούω σάλπιγγα και βούκινα βαθιά

τον ήχο να ταιριάζουνε π’ αφήναν τα κουπιά.

Του κουπολάτη ο σκοπός το σάλαγοι κρατάει

και οι Θεοί στην ηρωική πλώρη ζωηρεμένοι

με το αρχαίο χαμόγελο, ο αφρός που το χτυπάει

μου απλώνουν τη φιλόστοργη αγκαλιά τη σμιλεμένη.

Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης.

Από το βιβλίο: «Οι ποιηταί της Γαλλίας», εισαγωγή – μετάφραση Νίκος Στρατάκης, πρόλογος Ζαν Σαβάν, Αθήναι 1949 (πρώτη έκδοση 1931), σελ. 259.