ΥΣΤΕΡΟΛΑΜΠΗ

RENÉ CHAR

ΥΣΤΕΡΟΛΑΜΠΗ

Από τί πάσχεις; Σαν να εξύπνησε στο σπίτι ανάκουστη η ανιούσα κάποιας όψης όπου ένας καθρέφτης εκεί υπόξινος έμοιαζε να έχει παγώσει. Ωσάν ο ψηλός λαμπτήρας και η φωτεινότητά του να είχαν κατεβεί σε πλάκα τυφλή, εσήκωσες εσύ προς τον λαιμό σου το παλιό τραπέζι με όλα τα φρούτα που ήσαν πάνω του. Σαν να ξαναζωντάνευες τις φούγκες σου στην άχνη του πρωιού για να συναντήσεις την τόσο αγαπητή εξέγερση, αυτήν που ήξερε –πιο καλά από την οποιαδήποτε τρυφερότητα– να σε βοηθάει και να σε σηκώνει ψηλά. Σαν να καταδίκασες, ενώ η αγάπη σου κοιμότανε, την κυρίαρχη πύλη και το μονοπάτι που οδηγεί σε αυτήν.

  Από τί πάσχεις;

  Από το εξωπραγματικό άθικτο στο πραγματικό κατεστραμμένο. Από τις  περιπετειώδεις παρακάμψεις τους που έχουν περικυκλωθεί από καλέσματα και αίμα. Απ’ ό,τι επιλέχθηκε και ούτε καν αγγίχτηκε, από την όχθη του άλματος προς την κοίτη που έφτασες, από το αστόχαστο και ανούσιο παρόν που εξαφανίζεται. Από ’να αστέρι που κοντοζυγώνει, την τρέλα, και που οσονούπω θα πεθάνει εμπρός μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.