Ο ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΑΡΟΣ

RENÉ CHAR

Ο ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΑΡΟΣ

Βλέπω επί τέλους τη θάλασσα στην τριπλή της αρμονία, τη θάλασσα που διαχωρίζει την ημισέληνό της από τη δυναστεία των παράλογων πόνων, το μεγάλο ανήμερο πτηνοτροφείο της, τη θάλασσα που σαν περιπλοκάδα είναι μωρόπιστη.

  Όταν λέω Κατήργησα τον νόμο, παρέβην την ηθική, έπνιξα την καρδιά, δεν το κάνω για να δικαιολογηθώ ενώπιον τούτου του ζυγού του τίποτα, του οποίου η φήμη απλώνει την παλάμη της πιο πέρα από την πειθώ μου. Όμως τίποτε απ’ όσα μ’ έχουν δει να ζω και να πράττω ίσαμ’ εδώ δεν είναι καν σε θέση να παράσχει μαρτυρία. Οι ώμοι μου μπορεί να πάρουνε κανάν υπνάκο, τα νιάτα μου ίσως τρέξουνε να με συνδράμουν. Απ’  αυτά μονάχα γίνεται ν’ αντλήσεις πλούτο άμεσο και αρωγό. Έτσι μέσα στη χρονιά υπάρχει μια μέρα πεντακάθαρη, μια μέρα που σκάβει τη θαυμαστή στοά της στον αφρό της θάλασσας, μια μέρα που ανεβαίνει στα μάτια να στεφανώσει το μεσημέρι. Χθες η ευγένεια ήταν έρημη, το κλαδί πολύ μακριά από τα μπουμπούκια του. Ο καρχαρίας και ο γλάρος δεν επικοινωνούσαν.

  Ω Εσείς, ουράνιο τόξο τούτης της στίλβουσας ακτής, πλησιάστε, σας παρακαλώ, το πλοίο της ελπίδας της. Κάντε κάθε τέλος υποθετικό να είναι καινούργια αθωότητα και πυρετός πρόσω για όσους σκοντάφτουν πάνω στο πνίγος το βαρύ που ζαλώνονται μονίμως τα χαράματα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.