ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΛΣΑΤΙΑΣ

RENÉ CHAR

ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΛΣΑΤΙΑΣ

Σας έδειξα την Πετίτ Πιέρ, γερμανιστί Λυτσελστάιν, την προίκα

  του δάσους της, τον ουρανό που γεννιέται πάνω στα κλαδιά,
Το εύρος των πουλιών της που κυνηγούν άλλα πουλιά,
Τη γύρη δύο φορές ζωντανή κάτω από το φλογερό σκάσιμο

  των λουλουδιών,

Έναν πύργο που υψώνεται μακριά σαν άλμπουρο πλοίου,
Τη λίμνη που ξανάγινε λίκνο του νερόμυλου και ύπνος που

  πήρε κάποιο παιδί.

Εκεί όπου μ’ έσφιγγε η χιόνινη ζώνη μου,
Κάτω απ’ την τέντα ενός βράχου πιτσιλισμένου με κοράκια,
Εγκατέλειψα την ανάγκη μου για χειμώνα.
Αγαπιόμαστε σήμερα χωρίς παρακάτω και δίχως γόνους,
Ζέοντες ή και σβηστοί, διαφορετικοί μεν, αλλά μαζί
Ν’ αλλάζουμε πορεία στ’ αστέρια που η φύση τους τα θέλει

  να πετούν μα να μη φτάνουν πουθενά  ποτέ τους.

Σαλπάρει για την ανοικτή θάλασσα της χλωρίδας το πλοίο.
Όλα του τα σβησμένα φανάρια μάς φέρνουν στο κατάστρωμα.
Είχαμε σηκωθεί πριν απ’ το χάραμα μέσα στη μνήμη του.
Σκέπασε τα παιδικά μας χρόνια, σαβούρωσε τη χρυσή εποχή μας,
Ο κλητός, ο περιπλανώμενος πανδοχέας, εφ’ όσον πιστεύουμε

  πως όντως υπάρχει και αυτός και η αλήθεια του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.