MAX JACOB
Η ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ
Θυμᾶμαι τὸ Γκρὰν Μπαζάρ, κατάστημα ὅπου ἤμουν ὑπάλληλος. Θυμᾶμαι ὅτι τοῦ παντελονιοῦ μου τὰ κουμπιὰ εἶχαν κατρακυλήσει καὶ εἶχαν πάει στοὺς φακοὺς καὶ ὅτι εἶχα πιάσει σκούπα γιὰ νὰ τ᾽ ἀφαιρέσω ἀπὸ ἐκεῖ. Θυμᾶμαι ἐπίσης ἕναν κινέζο συνάδελφο ποὺ ἦταν ροδαλὸς καὶ ξυρισμένος. Ἤθελα νὰ εἰσαγάγω ἕναν νεωτερισμό: νὰ ἐκθέσω τὰ μελανοδοχεῖα ἀπὸ γυαλὶ πάνω σὲ πλάκες γυάλινες. Καὶ τότε συνέβη τὸ ἑξῆς: διατηρούσαμε σχέσεις μὲ τὸν οἶκο Φισέ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προμηθευόμασταν μικρὰ κομψὰ κουτιὰ καὶ μεγάλες κοῦτες γιὰ κοῦκλες. Μάθαμε ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς Φισὲ ἀπεβίωσε καί, καθὼς μὲ θεωροῦσαν ἄνθρωπο μορφωμένο, μοῦ ἔδωσαν ἐντολή, ἂν ὄχι νὰ πάω στὴν κηδεία καὶ νὰ πλέξω τὸ ἐγκώμιο τοῦ οἴκου Φισέ, τουλάχιστον νὰ συντάξω τὸν λόγο ποὺ θὰ ἐκφωνοῦσε ὁ προσωπάρχης τοῦ τμήματος τῶν μικρῶν κομψῶν κουτιῶν. Μία μέρα ἔφαγα γιὰ νὰ ντοκουμεντάρω τὰ τοῦ οἴκου Φισέ, καὶ μία νύχτα γιὰ νὰ γράψω τὸν λόγο, ὥσπου ἔπειτα πληροφορήθηκα ὅτι ὁ κύριος Φισέ, ποὺ εἶχε πεθάνει καὶ ποὺ ἐγὼ τὸν εἶχα κοσμήσει μὲ τὰ εὐγενέστερα κοινωνικὰ χαρίσματα καὶ τὶς λοιπὲς ἀρετές, εἶχε ἡλικία μόνο τριῶν ἑβδομάδων, κι ἔτσι δὲν εἶχε προλάβει νὰ γίνει αὐτό, γιὰ τὸν ὁποῖο τὸν ἐγκωμίαζα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου