ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ

 

PABLO NERUDA

 

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ

 

Θάλλει τούτη ἡ μέρα τοῦ χειμώνα

μὲ μόνο ἕνα ρόδο πεθαμένο,

τὸ καράβι της ἡ νύχτα ἑτοιμάζει,

τ᾽ ἀνθοπέταλα ὅλο πέφτουν τ᾽ οὐρανοῦ

καὶ δίχως πλάνο ἡ ζωὴ γυρίζει,

σ᾽ ἕνα φλιτζάνι μέσα πιὰ μαζεύεται.

 

Δὲν ξέρω ἄλλον τρόπο νὰ τὰ πῶ:

ἡ νύχτα μαύρη, ἡ μέρα κόκκινη,

καὶ δέχομαι τὶς ἐποχὲς

πάντα μὲ ποιητικὲς φιλοφρονήσεις:

στὴν ὥρα τους νὰ ρθοῦνε περιμένω

τὰ φλύαρα τὰ χελιδόνια

καὶ ἀτσάλινη σκοπιὰ φυλάω

στοῦ φθινόπωρου μπροστὰ τὶς πύλες.

 

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπρόβλεπτος χειμώνας

συμπτωματικὰ μὲ βρίσκει ἐξ ἀπίνης

σὰν τὸν καπνὸ τὸν διαλυμένο

κάποιας ἀνάμνησης ἀπὸ κάποια μάχη:

δὲν εἶναι ἡ λέξη ὑποφέρω,

δὲν εἶναι ὁ σωφρονισμός, δὲν εἶναι ἡ δυστυχία,

εἶναι σὰν ἦχος μὲς στὴ σέλβα,

σὰν τύμπανο ποὺ παίζει ὑπὸ βροχήν.

Τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι τὸ θέμα μου ἀλλάζει

μὲ τοῦ πρωινοῦ τὸ χρῶμα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.