ΧΘΕΣ

 

PABLO NERUDA

 

ΧΘΕΣ

 

Ὅλοι οἱ ἐκλεκτοὶ ποιητὲς

γελούσανε μὲ τὴ γραφή μου

ἐξ αἰτίας τῆς στίξης της,

ἐνῶ ἐγὼ ἔτυπτα τὸ στῆθος μου

ὁμολογώντας τελεῖες καὶ κόμματα,

θαυμαστικὰ καὶ στιγμὲς ἄνω καὶ κάτω,

δηλαδὴ αἱμομιξίες καὶ ἐγκλήματα

ποὺ ἔθαβαν τὰ λόγια μου

σ᾽ ἕναν εἰδικὸ Μεσαίωνα

ἐπαρχιώτικων καθεδρικῶν ναῶν.

 

Ὅλοι ὅσοι νερουδιάζανε

ἄρχισαν νὰ βαγιεχάρουν

καὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς

πήγανε μὲ τὸν Πὲρς καὶ τὸν Ἔλιοτ

καὶ πνίγηκαν κατόπιν στὴν πισίνα τους.

 

Ἐγὼ εν τῷ μεταξὺ μπερδευόμουν

μὲ τὸ προγονικό μου ἡμερολόγιο

τὸ κάθε μέρα καὶ πιὸ ἀπαρχαιωμένο,

καὶ ἀνακάλυπτα μόνο ἕνα λουλούδι

ποὺ τό ᾽χε ἀνακαλύψει καὶ ὅλος ὁ κόσμος,

καὶ ἐφεύρισκα μόνο ἕν᾽ ἀστέρι

ποὺ σίγουρα εἶχε ἤδη σβήσει

τὴν ὥρα πού, πιωμένος ἐγὼ τὴ στίλβη του

καὶ μεθυσμένος μὲ σκοτάδι καὶ φωσφόρο,

τὸν οὐρανὸ καταπόδι ἔπαιρνα κατάπληκτος.

 

Τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ θὰ γυρίσω

στὸν Χρόνο, καβάλα στ᾽ ἄλογό μου,

θ᾽ ἀφοσιωθῶ στὸ κυνήγι: τότε

—τὸ σωστὸ ἔχοντας στήσει καρτέρι—

θὰ κυνηγάω ὅ,τι τρέχει καὶ ὅ,τι πετάει:

θὰ τὸ ἐπιθεωρῶ προληπτικά, νὰ διαπιστώνω

ἂν εἶναι ἐπινοημένο ἤδη ἢ ἀνεφεύρετο,

καὶ θὰ φροντίζω νὰ μὴν ξεφύγει ἀπ᾽ τὴν ἀπόχη μου

οὔτε ἕνας μελλοντικὸς πλανήτης.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.