Ο ΤΥΠΟΣ

 

MAX JACOB

 

Ο ΤΥΠΟΣ

 

Μπῆκα δειλά-δειλά: ὑπῆρχε μιὰ στρουθοκάμηλος ποὺ ἔχανε τὰ φτερά της, καὶ πάνω σ᾽ ἕνα βάθρο ἀπὸ ἄσπρο στόκο ἦταν ἕνα μπρούντζινο πουλὶ ποὺ τὸ φτέρωμά του τὸ ἐσχημάτιζε μιὰ σειρὰ χαραγμένων κοχυλιῶν. Τότε, εὐθὺς μόλις ἄνοιξε ὁ προθάλαμος, ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του ὁ κύριος Ἀμπὲλ Ἐρμὰν ἢ κάποιος σὰν τὸν κύριο Ἀμπὲλ Ἐρμάν. «Ἄχ, νεαρέ μου», εἶπε, «ἔρχεστε γιὰ τὰ ἑκατὸ σέντσια!» Πολὺ ἀργότερα ἔμαθα ὅτι σὲ ὅποιον ἐπήγαινε κεῖ τοῦ ἔδιναν ἑκατὸ σέντσια. Μὲ τὸ ποὺ ἀκούστηκαν οἱ λέξεις ἑκατὸ σέντσια, ἔπεσε ἕνα φτερὸ ἀπὸ τὴ στρουθοκάμηλο, τὸ δὲ μπρούντζινο πουλὶ ἄνοιξε τὶς φτεροῦγες του καὶ πέταξε. Κατὰ τὰ λοιπὰ ὁ προθάλαμος ἦταν ἔρημος καὶ μὲς στὴ σκόνη, ἐνῶ μάζευαν καρφίτσες σὲ σιδερένια κουτιὰ ζωγραφισμένα μὲ πορτρέτα μεγάλων ἀνδρῶν, τοῦ Κιβιέ, τοῦ Μπιφὸν καὶ ἄλλων. «Ἄχ, νεαρέ μου», ἐπανέλαβε ὁ κύριος Ἀμπὲλ Ἐρμὰν ἢ κάποιος σὰν τὸν κύριο Ἀμπὲλ Ἐρμάν, «ἔρχεστε γιὰ τὰ ἑκατὸ σέντσια!» Καὶ τὰ πουλιὰ ἐκτέλεσαν ξανὰ τὶς ἴδιες κινήσεις. «Ὄχι, κύριε! εἶναι δωρεάν! πρόκειται γιὰ ἐλεύθερη δωρεά!» Ὁ μελλοντικὸς διευθυντὴς τῆς συνείδησής μου οὔτε κὰν ἀσχολήθηκε τὰ λόγια μου, ἀλλὰ τὸ ἐκεῖνο τὸ ἐλεύθερη δωρεὰ τὸν ἔκανε νὰ τὰ χάσει καὶ μοῦ γύρισε τὴν πλάτη. Ἡ στρουθοκάμηλος ἔβαλε τὸ ἀστυνομικό της πηλίκιο καὶ μὲ κοίταξε μὲ ἀνήσυχη περιέργεια. Τὸ δὲ μπρούντζινο πουλὶ ἦταν τότε πιὸ μπρούντζινο ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.