ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ

RICARDO ECHÁVARRI

ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ

         Your eyes are the archers

         Richard Brautigan

Η κόμη σου, φτερούγα κορακίσια, νύχτα κάθετη που μες στα δάχτυλά μου συνέχεια μεγαλώνει

Τα μάτια σου τοξότες, τα βέλη τους  λαβώνουν την καρδιά μου τη φλεγόμενη

Το στόμα σου, βίγλα του φιλιού, ίχνος στάχτης που σβήνεται στα χείλη του πνιγμένου

Ο λαιμός σου, προμαχώνας από γυαλί τριμμένο στη χλαλοή του πόθου

Οι ώμοι σου, άσματα που κυλάνε και όπου γνώρισε το πρώτο του τοπίο το μετάξι

Τα στήθη σου, βουνά ανελέητα στο ύψος του μαγνητισμένου μου χεριού ορθωμένα

Η μέση σου, λιανή μπουκέτο ρόδα σφιγμένα ίσαμε μέχρι να βγάλουνε κραυγή «όχι άλλο»

Ο αφαλός σου, έμβλημα δυναστείας προορισμένης να ηγεμονεύει για πάντα

Το αιδοίο σου, διάβαση υγρών κατόπτρων, νερά μελένια για τον γλυκύτερο θάνατο που υπάρχει

Τα πόδια σου, λείοι κρυστάλλινοι πύργοι, όρθροι απ’ την τέχνη ξεσηκωμένοι της πυρκαγιάς

Το φόρεμά σου, τοίχος πανάλαφρος ή κήπος ολάνθιστος φρυγμένος από υδάτινο ήλιο

Κι εγώ τραγουδάω εδώ, με το αστρικό μου λαούτο, της ομορφιάς σου το κάστρο για ώρες και ώρες ατελείωτες

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.