PABLO NERUDA
ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ
Πῶς νὰ χωριστεῖς ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου
(χωρὶς νὰ τὸν ἀγνοεῖς ὡστόσο):
ν᾽ ἀνοίγεις τ᾽ ἄδεια συρτάρια,
ν᾽ άποθηκεύεις τὴν κίνηση,
τὸν ἐλεύθερο ἀέρα, τὸν πράσινο ἄνεμο,
καὶ νὰ μὴν ἀφήνεις γιὰ τοὺς ἄλλους
παρὰ μόνο νὰ διαλέξουνε σκοτάδι,
στὸ ἀσανσέρ ἕνα κάποιο βλέμμα,
ἢ μιὰν εἰκόνα μὲ μάτια πεθαμένα;
Μὲ κάποιον ἐπίσημο τρόπο
πρέπει νὰ ἑδραιωθεῖ μιὰ ἀπουσία
χωρὶς νὰ ἔχει τίποτα τὸ ἑδραιωμένο,
κι ἔτσι νὰ νιώσει ἡ περιέργεια
μιὰ ριπὴ στὸ πρόσωπό της,
ὅταν θὰ ξεβουλώνονται τὰ σχήματα τῆς ρητορείας
καὶ θὰ βρεθεῖ ἀπὸ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια
ἡ πᾶσα τοῦ ἀπόντος λάμψη.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου