ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΙ

 

PABLO NERUDA

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΙ

 

Ἀπὸ τῆς Βιγιαρίκας τὶς κλεισοῦρες,

τὰ κίτρινα παραλληλόγραμμα,

τὴν ὁριζόντια πράσινη γιορτή,

τὶς φούξιες μὲ τὸ βιολετί τους στόμα,

κι ἀκόμα-ἀκόμα ἀπ᾽ τὸ στερνὸ καμάρι

ποὺ ὅσες βελανιδιὲς ἐπέζησαν ἀκόμα τό ᾽χουν

στὴν ἐποχή μου τὴ δική μου μπαίνω:

σ᾽ ἐκεῖνα τὰ νερὰ ποὺ μ᾽ ἔχουνε γεννήσει.

 

Τὸ φῶς μοῦ τό ᾽δωσαν ἐμένα οἱ χτύποι

τῆς βροχῆς ἐπάνω στὰ σβωλάρια,

γι᾽ αὐτὸ ποτὲ κι ἐγὼ δὲν μπόρεσα τὰ μάτια νά ᾽χω

ὀρθάνοιχτα, καθὼς καλεῖ 0τὸ χρέος:

 

μισοθαμμένος ἔμεινα

σὰν τὸν λησμονημένο σπόρο

κι ἔπαιζα μὲ τὸ σκοτάδι

τὶς μέρες τὶς καλές μου μὴν ξεχνώντας.

 

Τώρα ποὺ πάλι ἑνώνονται

μὲ αὐτὲς τὶς ἐρημιὲς τὰ κόκαλά μου,

πόσες φορὲς ἰδοὺ ξαναγεννιέμαι

ἀπὸ τὴν τέχνη τοῦ μανιασμένου ἥλιου·

στὰ χόρτα χώνω τὸ κεφάλι μου

καὶ οἱ ρίζες μου τὸν οὐρανὸ ἀγγίζουν.

 

Στὴ Βιγιαρίκα, στὸ ποτάμι ποὺ τὸ λὲν

Τολτὲν Τολτὲν Τολτὲν Τολτέν.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.