MAX JACOB
ΟΔΥΝΗΡΗ ΕΣΧÁΤΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΕΩΝ
Γεννήθηκα κοντὰ σ᾽ ἕνα ἱπποδρόμιο, ὅπου εἶδα νὰ τρέχουν ἄλογα κάτω ἀπὸ δέντρα. Ὤ! τὰ δέντρα μου! ὤ! τ᾽ ἄλογά μου! διότι ὅλα τοῦτα γιὰ μένα ἦσαν. Γεννήθηκα κοντὰ σ᾽ ἕνα ἱπποδρόμιο! τὰ παιδικά μου χρόνια ἔχουν χαράξει τ᾽ ὄνομά μου πάνω σὲ καστανόδεντρα καὶ ὀξιές! ἄχ, ἀλίμονο! τὰ δέντρα μου εἶναι τώρα πιὰ τ᾽ ἄσπρα φτερὰ τοῦ πουλιοῦ ποὺ φωνάζει καὶ λέει: «Λεόν! Λεόν!» Ὤ! ἀναμνήσεις θολὲς ποὺ θέλουν ὑπερπολυτελεῖς καστανιές, ὅπου πήγαινα παιδὶ ἐγὼ καὶ χάραζα τὸ ὄνομα τοῦ παπποῦ μου! Ἀναμνήσεις θολὲς ἱπποδρομικῶν ἀγώνων! οἱ κοῦρσες! καὶ οἱ ἀναβάτες! τώρα πιὰ εἶναι ἁπλῶς θλιβερὰ παιχνίδια, καὶ σὰν νὰ τὰ βλέπεις ἀπὸ κάπου πολὺ μακριά! τ᾽ ἄλογα δὲν διαθέτουν πιὰ εὐγένεια, οἱ δὲ ἀναβάτες φορᾶνε μαῦρα κασκέτα. Ἐμπρὸς λοιπόν! γυρίστε! γυρίστε, παλιὲς φυλακισμένες σκέψεις ποὺ ποτέ σας δὲν πρόκειται νὰ πετάξετε! τὸ σύμβολο, ποὺ ταιριάζει σ᾽ ἐσᾶς, δὲν εἶναι ὁ ἐλαστικὸς καλπασμὸς τῶν ἀναβατῶν στὴ χλόη, ἀλλὰ κάποιο πρόστυπο ἀνάγλυφο ποὺ θὰ ἔκρυβε καλὰ μὲς στὴ δική μου ὀδύνη ὅλα ἐκεῖνα τὰ φθινοπωρινὰ καστανόδεντρα, στοὺς κορμοὺς τῶν ὁποίων ἐπάνω παραμένει γραμμένο τοῦ παπποῦ μου τὸ ὄνομα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου