ΠΟΙΗΜΑ

 

MAX JACOB

 

ΠΟΙΗΜΑ

 

– Θά ’ρχομαι και θα ξανάρχομαι σπίτι σας, κυρία, κάθε πρωί, μέχρι να γυρίσει  από τις αποικίες ο γιος σας, ο καπετάνιος.

– Θα ήταν πολύ πιο απλό να συμβουλευθείτε τις επετηρίδες, προκειμένου να μάθετε ποιά ημέρα θα είναι εδώ, εφόσον έχετε τόσο διακαή επιθυμία να τον δείτε.

 

Στο σπίτι της κυρίας μπήκαμε εν τη απουσία της. Η αδελφή μου εδήλωσε ότι το σπίτι αυτό έχει όμορφα έπιπλα: ένα κρεβάτι με επένδυση από φίλντισι, αλλά με το ιβουάρ του ξεθωριασμένο.

– Αυτού του είδους τα κρεβάτια τα βλέπεις παντού. Άλλωστε δεν είναι όμορφο, αφού δεν είναι παλιό· και δεν είναι παλιό, αφού για δες πού έχει μπει ένθετο το πορτρέτο του γιου της.

– Μην χρησιμοποιείς τη λίμα των νυχιών της κυρίας. Πρώτον, επειδή δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς λίμες νυχιών, όταν είναι από φίλντισι· κι έπειτα, επειδή δεν χρησιμοποιούμε ποτέ λίμες κυριών, όταν οι κυρίες απουσιάζουν. Αν μπει τώρα, τί θα πει; κι αν δεν πει τίποτα, τί θα σκεφτεί;

– Εγώ πάντως θα πω ότι περιμένω το γιο της τον καπετάνιο, που βρίσκεται στις αποικίες.

– Θα διαπιστώσει ότι καταχράσαι τη φιλοξενία της, θα σε πετάξει έξω κι έτσι εσύ δεν θά ’χεις ύστερα άλλη επιλογή απ’ το να πάς να πιεις να τα πίνεις και πάλι μόνος σου σε τίποτα αίθρια καφενείων.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.