ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΥΩΔΕΙΣ ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ

MAX JACOB

ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΥΩΔΕΙΣ ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ 

Τὸ κεφάλι ἦταν μιὰ παλιὰ μικρὴ σφαίρα στὸ μεγάλο ἄσπρο κρεβάτι. Ἡ μεταξωτὴ μαξιλάρα, κοσμημένη μὲ σειρήτια περασμένα σωστὰ στὶς ραφές, ἦταν ἀπέναντι ἀπ᾽ τὴ λάμπα. Ἡ μητέρα ἦταν στὸ κοίλωμα μεγάλων πραγμάτων, σὲ τούτη τὴν ἄσπρη κοιλάδα, καὶ τὴν ὀδοντοστοιχία της τῆς τὴν εἶχαν ἀφαιρέσει· ὁ δὲ γιὸς δίπλα στὸ κομοδίνο μὲ τὰ δεκαεπτά του χρόνια καὶ μὲ τοὺς ἰούλους του, ποὺ τὸν ἐμπόδιζαν νὰ τοὺς ξυρίσει τὰ μπιμπίκια, εἶχε σαστίσει ποὺ ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ παλιὸ μεγάλο κρεβάτι, ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ βαθὺ κοίλωμα ποὺ ἦταν κρεβάτι, ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ μικρὴ σφαίρα δίχως δόντια εἶχε μπορέσει νὰ βγεῖ μιὰ κατακτητικὴ προσωπικότητα θαυμάσια καὶ προδήλως εὐφυὴς σὰν τὴ δική της. Ἡ παλιὰ μικρὴ σφαίρα δὲν ἤθελε, ἐν τούτοις, νὰ ἐγκαταλειφθεῖ ἡ λάμπα δίπλα στὴν ἄσπρη κοιλάδα. Καὶ αὐτός, πράγματι, θὰ προτιμοῦσε νὰ μὴν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ ἐκεῖ, διότι ἡ λάμπα αὐτὴ ἀνέκαθεν τὸν ἐμπόδιζε νὰ ζήσει ἀλλοῦ, ὅταν δὲν ζοῦσε πιὰ κοντά της.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.