ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΣΟΦΟΚΛΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΣΟΦΟΚΛΗ

(Σοφοκλής, «Φιλοκτήτης», σττ. 226-241)

«Φωνῆς», «φωνήσατ’», «φώνημα»: σαν άνθη τρία

τον κήπο ευφραίνουν της λαλιάς της ελληνίδος·

και τρία «προσ-» της προθηματικής χλωρίδος

του λόγου την ωραία εγγυώνται συμμετρία:

το «πρόσφθεγμα»· ω, τί λέξη! Το «προσέσχε»; Μία

ποικίλη του «προσήγαγεν» μορφή – πες είδος

προοιμίου. Κι απ’ το «προσφιλεστάτης» ένας πήδος

μικρός με πάει στο «φίλτατος»: στην αλχημεία

εκείνη του φωνήματος και των ανέμων,

που πνέουν σ’ ένα «κἄφιλον» και σ’ ένα «φίλοι»

γλυκά σαν χάδι ερωτικού ματιού. Ναι, ο δαίμων

ο μεταφραστικός ανακινεί την ύλη

τη διάλεκτη και της αλλάζει τη στολή της.

Μετάφραση: επιστήμη, τέχνη (ναι!) και μήτις.

  Πρωτίστως, όμως, πρέπει νά ’χω με το βλέμμα

  του νου μου δει πώς ρέει εδώ το σοφόκλειον αίμα.

Αφιερώνεται στη μνήμη του επιστήθιου φίλου Δημήτρη Αρμάου, τέσσερα έτη από την εκδημία του – 31.5.2019.