ΩΡΟΔΕΙΚΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

RENÉ CHAR

ΩΡΟΔΕΙΚΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

Περνούν για σαφήνεια το κίτρινο του ερέβους γέλιο. Ζυγίζουν στα χέρια τους τα υπολείμματα του θανάτου και αναφωνούν: «Δεν είναι για μάς». Καμιά πολύτιμη μεταλαβιά δεν ωραΐζει των ξετυλιγμένων τους φιδιών τα σαγόνια. Η γυναίκα τους τούς απατάει, τα παιδιά τους τούς κλέβουν, τούς λοιδορούν οι φίλοι τους. Και τίποτε απ’ όλα τούτα δεν διακρίνουν από ’να μίσος καθαρό για το σκοτάδι. Ο αδάμας της δημιουργίας πετάει λοξές φωτιές;  Ένα δέλεαρ γρήγορα – να τον σκεπάσει! Δεν χώνουν στον φούρνο τους, δεν βάζουν στη μαλακή ζύμη του ψωμιού τους παρά μόνο μια πρέζα σιτηράς απελπισίας. Εγκαταστάθηκαν και ευδοκίμησαν στο λίκνο μιας θάλασσας όπου οι παγετώνες κατακτήθηκαν. Τελείς εν γνώσει, έχεις ήδη προειδοποιηθεί.

  Πώς μπορείς εσύ, ο κακός ο μαθητής, να προσηλυτίσεις το μέλλον και να ξεσκαλίσεις αυτή τη φωτιά που τόσο αμφισβητήθηκε, τόσο ανακινήθηκε, κι έπεσε στο ένοχο βλέμμα σου;

   Το παρόν δεν είναι παρ’ απλώς παιχνίδι ή τοξοτών σφαγή.

   Επομένως, νά ’σαι πιστός στην αγάπη σου όπως ο ουρανός στον βράχο. Πιστός, συγχωνευμένος μεν, πλην αδιακόπως πλάνης, που σβήνει τα ίχνη της πορείας του από ολόκληρη την έκταση που αποκάλυψε η φωτιά και που την εφύλαξε ο άνεμος· από την έκταση που –σαν θησαυρός του χασάπη– στάζει αίμα από ’να τσιγκέλι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.