RENÉ CHAR
ΛΟΥΙ
ΚΥΡΕΛ ΝΤΕ ΛΑ ΣΟΡΓΚ
Σόργα, που προχωράς πίσω από μια
κουρτίνα από πεταλούδες που όλο αφρίζουνε, με το δρεπάνι του νόμιμου κοσμήτορα στο
χέρι σου, με τον τροχό των βασανισμών περασμένον περιδέραιο στον λαιμό σου, για
να τελειώσεις την ανθρώπινη μέρα σου, πές μου πότε μπορώ να ξυπνήσω και να νιώσω
εγώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο στον ρυθμό της άψογης, της εντελώς
απρόσιτής σου σίκαλης; Το αίμα και ο ιδρώτας έχουν ήδη
ξεκινήσει τον αγώνα τους που θα συνεχιστεί ίσαμε το βράδυ, μέχρι την επιστροφή
σου, μια μοναξιά με τα ανέκαθεν μεγαλύτερα δυνατά περιθώρια. Το όπλο των αφεντικών σου, παλιρροιών ρολόι, τελειώνει σαπίζοντας.
Η δημιουργία και ο περίγελως διαλύουν τη μεταξύ τους συμμαχία. Ο αέρας-βασιλιάς αναγγέλλεται. Σόργα, οι ώμοι
σου σάμπως βιβλίο ανοιχτό διαδίδουν την ανάγνωσή τους. Από
παιδί υπήρξες ο αρραβωνιαστικός αυτού του λουλουδιού στο μονοπάτι που ήταν
χαραγμένο πάνω σ’ εκείνον τον βράχο που γλύτωσε από ’ναν μπάμπουρα... Και σήμερα
παρατηρείς καμπουριασμένος την αγωνία του διώκτη που άρπαξε την ωμότητα αμέτρητων
μυρμηγκιών απ’ τον μαγνήτη της γης, για να την πετάξει σε εκατομμύρια
δολοφόνους που πάνε κόντρα και σ’ εσένα και στην ελπίδα σου. Σύντριψε λοιπόν και πάλι τούτο το καρκινικό αυγό που αντιστέκεται ...
Επί του παρόντος υπάρχει ένας άνθρωπος
που στέκεται όρθιος, ένας άνθρωπος σ’ έναν κάμπο με σίκαλη, σ’ έναν κάμπο όμοιον
με χορωδία χτυπημένη από μυδράλια, σ’ έναν κάμπο που εν τέλει εσώθηκε.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου