RAINER MARIA RILKE
[Ω, ΕΛΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ]
Ω,
έλα και πήγαινε. Σχεδόν παιδούλα ακόμα εσύ, για κλείσε
ακαριαία
τη φιγούρα και με τη χορευτική σου κλίση
αστερισμός
ενός απ’ τους χορούς εκείνους κάμε να είσαι,
εκεί
όπου εμείς εδώ οι εφήμεροι υπερβαίνουμε τη φύση
και
την υπόκωφή της τάξη. Διότι η φύση απλώς αφέθη
στο
σκίρτημα μόνο, όταν τον Ορφέα εκεί άκουσε να ψάλλει.
Εκείνη
εσύ ήσουν που απ’ τα πέρατα ξεκίνησε
και ευρέθη
στα
μέρη ετούτα, κάπως ξένη, σαν δεντρί που ξεπροβάλλει
στοχαστικό,
και τ’ ακολούθαες με ό,τι σού ’δινε ως ρυθμό του.
Κι
εγνώριζες τον τόπο και τη θέση επακριβώς που η λύρα
ορθώθη
κι εδονείτο –· ναι, το κέντρο, που
ανήκουστο είναι.
Γι’
αυτό το κέντρο στα ωραιότερά σου βήματα είπες
Γίνε-
τε!,
κι έλπιζες στην ιερή εορτή, με κεκτημένη πείρα,
την
όψη να έστρεφες του φίλου σου και τον βηματισμό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου