RENÉ CHAR
ΑΠΟ
ΑΛΛΟΥ ΦΕΡΜΕΝΟΙ
Από
τον ίσκιο που κρατιόμαστε, με δάχτυλα όλο κόμπους, χωρίς τροφή, ξεχωρίζουμε
καλά τη χρωματιστή σφαίρα των πιο προικισμένων καρπών έτσι όπως ξεγλιστράει από
τα φύλλα. Η ωριμότητά τους ξεχείλιζε απ’ τον όγκο των δέντρων, δοξάζοντας συνέχεια
τα ονόματα που εμφανίζονταν ξανά και ξανά κατάμεστα λάμψεων. Η παρουσία μας,
σταματημένη εκεί, έστειλε πέρα τους μνηστήρες, τους απομάκρυνε. Ετούτ’ οι
καρποί, σαν να ήσαν απαξιωμένοι, εβάραιναν κι όλο έγερναν να πέσουν ίσαμε να
σαπίσουν τελείως μπρος στον δικό μας κομπορρήμονα έρωτα, που ούτε τον είχανε
ποτέ γνωρίσει ούτε τον βηματισμό του ν’ ακολουθήσουνε μπορούσαν.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου