ΜΕΛΑΝΙ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΤΣΙΛΕΔΑΚΗΣ

ΜΕΛΑΝΙ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ

Κάνε τον καγχασμό σου μια ωδή

Θρηνητικό εμβατήριο
τ’ αυτιά σου να χαϊδέψει

Και σε μελάνι πορφυρό
βούτα το πινέλο

Χρωμάτισε την θλίψη σου
το γκρίζο βάφοντας το

Κι αν η μαυροντυμένη μοίρα σου
καλέσει καταιγίδα

Με δάκρυα να σ’ εξαγνίσει
σκουπίζοντας τους ρύπους

Το χρώμα το νωπό
να που ξεθωριάζει

Και πάλι γκρίζο γίνεται
μα μην το ξαναβάψεις

Μελάνι ήταν το αίμα σου

Σιγά-σιγά τελειώνει