RENÉ
CHAR
ΝΑ
ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Τόση πείνα έχω, που κοιμάμαι στον
καύσωνα πάνω των αποδείξεων. Καψόνι – και ταξίδεψα έως εξαντλήσεως· το μέτωπό
μου στον περίπλοκο στεγνωτήρα έχω τώρα. Για
να παραμένει το κακό χωρίς ανασασμό, κατέπνιξα εγώ όλες τις δεσμεύσεις του. Κι
έσβησα τη φιγούρα του απ’ την αδέξια μου πλώρη. Και απάντησα στα χτυπήματα. Και
σκοτώθηκαν έτσι εκ του σύνεγγυς όσοι ο
κόσμος ήθελε να είναι το καλύτερο. Της ψυχής μου εσύ Μπρυμαίρ, που ουδέποτε
ανέβηκες την ανηφόρα, πες μου ποιός βάζει φωτιά στων αμνών την έρημη στάνη; Δεν
είναι πια η ελλειπτική βούληση της σχολαστικής μοναξιάς. Διπλή φτερούγα με
κραυγές ενός εκατομμυρίου εγκλημάτων που σηκώνονται μεμιάς, ξαφνικά, μέσα σε μάτια
ανέκαθεν αμελή και επιλήσμονα, έλα και δείξε μας λοιπόν τα σχέδιά σου, αλλά και
τούτη την τεράστια παραίτηση από πάσης φύσεως τύψεις!
Βγες, φανερώσου! Ποτέ δεν είχαμε εμείς τελέψει
με την εξαίσια ευμάρεια των λιγνών χελιδονιών σου. Διακαώς επιθυμούν, λαχταράνε,
φλέγονται να πλησιάσουν την άφθονη
ανακούφιση. Αβέβαια μέσα στον χρόνο οπού
η αγάπη μεγαλώνει. Αβέβαια, αυτά μόνα, στης καρδιάς το ψηλότερο ύψωμα.
Τόση πείνα έχω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου