ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ

GASTÓN BAQUERO

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ

Πάντα, πάντα ο άνεμος να μένει κρατημένος

πολύ μακριά απ’ τα σβέλτα πλοία· κι οι κλαυθμοί

να γίνονται οδυρμός που χάνεται πνιγμένος

μέσα σε σκοτεινή και αδιάλλακτη φωνή.

Και το αίμα (θάλασσα και βογκητό) με μένος

ν’ ανάβει αρχίζει και να γίνεται βοή·

κι η ακτή είναι πια σαν ουρανός τεταραγμένος,
και τα στρατεύματα τον έχουν για σκεπή.

Της Ιφιγένειας το κορμί άσπρο την τρυπάει

σημάδι (κι είν’ θανάτου σύντομου σημάδι),

κι η κόρη, να!, ανεβαίνει, υψώνεται στα χάη,

πάνω απ’ το χιονισμένο, βουερό λιβάδι.

Κι ελύθηκε ο αιώνιος άνεμος και τραγουδάει

με πόδι ανάλαφρο, σα λεύτερο ζαρκάδι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.