Η ΕΚΑΒΗ ΝΟΥΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Η ΕΚΑΒΗ ΝΟΥΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ

(Ευριπίδης, «Τρωάδες», σττ. 884-888· «Εκάβη», στ. 603)

Κι εγώ όμορφη ήμουν· και γυναίκα υπήρξα νέα·

και ποθητή· και μάνα αξιώθηκα να γίνω

φορές πενήντα. Ιδού, λοιπόν, γιατί δεν δίνω

πια προσοχή σ’ αυτά που θεωρούνται ωραία.

Μενέλαε, άσε την Ελένη! Με τα ευθέα

επιχειρήματα του λόγου εγώ σου στήνω

του κάλλους και της ύβρης θέατρο, κι εκείνο,

ως όχημα της γης, σου δείχνει κορυφαία

δηλώματα, σημεία, τέρατα – και γνώσεις.

Λεπτότατος ο νους του Διός και των ανθρώπων

ο τρόπος είναι ο ευτροπότατος των τρόπων

που αθόρυβα διαβαίνει και διδάσκει πόσης

μετέχουμε σοφίας, μα και πόσο ανήκειν

αναλογεί σ’ εμάς κατά δικαίαν δίκην.

Ο νους το σύμπαν ευτρεπίζει, και το διέπει·

πλην, μάταια ως τοξεύει, προς την τρέλα ρέπει.