SERGIO SOLMI
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Τραγούδι
γυναίκας που δεν ξέρει ότι τη βλέπουν
πίσω
απ’ τα κλειστά θυρόφυλλα, φωνή βραχνή,
από
ξέθωρες χαλαρώσεις και ασπαίροντες
αυτοσχεδιασμούς
να διατρέχεται, με άδειες
λέξεις
να πλάθεται, που δεν τις καλοξεχωρίζω.
Ω
φωνή στον εαυτό σου απορροφημένη,
θύελλα
και συνάμα θαλπωρή γλυκιά,
φωνή
πυκνή και από όνειρα σφύζουσα,
όμοια
μ’ εκείνη που πλάνεψε τους ναυτικούς στη μέση
της
θάλασσας, κάποτε παλιά, τραγούδι της σειρήνας.
Φωνή
του πόθου, που δεν ξέρει,
αν
θέλει ή αν φοβάται, και τίποτ’ άλλο δεν λέει
έξω
από τον ήχο της, τα σκότη της, τα ρίγη
του
έρωτα. Σαν κι εσένα αναμμένη σάρκα
μιλάει
πότε-πότε, και ακούει
κατάπληκτη
πως όντως υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου