ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΚΟΡΙΤΣΙ

PAUL BOLDT

ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΚΟΡΙΤΣΙ

Θερμή η σελήνη βγήκε στη νυχτιά αλκοόλη·

την άναψεν ευθύς, μου επάτησε τις φρένες·

η γύμνια σου άνεμος ξεκάνει τις καδένες·

ξεραίνει στο μεδούλι την ουσία μου όλη.

Λευκό το σάρκινό σου ρούχο μού ’χει δώσει

μια πείνα ακόρεστη να σου φιλάω τα χείλη.

Σου σκίζω τα βυζιά απ’ του κορμιού την ύλη,

και η άλωσή σου επιποθεί να σε καυλώσει.

Σπινθήρες οι ασπασμοί και ηλεκτρισμός η δίψα·

χαλκό το σώμα σου αλυχτάει οδόντων έρκος!

Σαλτάρει το φιλί, σου καταχτιέται ο σβέρκος·

στους βογκασμούς σου δαγκωνιές επισυνήψα.

Το γόνυ και το πέλμα σου, τη ράχη, το όμμα

σαν σ’ τά ’χα –την καρδιά σου θέλοντας– φιλήσει,

στο στήθος σου έμεινα: βεντούζα είχα κολλήσει

με την καρδιά σου να μου σπαρταράει στο στόμα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.