ANTONIO GAMONEDA
ΥΠΗΡΧΑΝ
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
Μια
μέρα έπεσε ο κόσμος σε σιωπή·
τα
δέντρα, από πάνω, ήσαν κρυμμένα και μεγαλόπρεπα
κι
εμείς, κάτω από το δέρμα μας, νιώθαμε
της
γης την κίνηση.
Απαλά
τα χέρια σου μες στα δικά μου
κι
εγώ να αισθάνομαι το φως και τη βαρύτητα
και
πως ζούσες μέσα στην καρδιά μου.
Όλα
ήτανε αλήθεια κάτω από τα δέντρα,
όλα,
αλήθεια τα πάντα. Και καταλάβαινα
με
ποιόν τρόπο καταλαβαίνονται όλα τα πράγματα:
ο
καρπός με το στόμα, κάποιο φως με τα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου