Ο ΑΝΕΥ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ ΕΡΩΣ

ANTONIN ARTAUD

Ο ΑΝΕΥ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ ΕΡΩΣ

Αυτό το τρίγωνο νερού διψά να πάω

αυτός ο δρόμος ο άγραφος και δίχως ρότα

είναι, Κυρία, το σημάδι πρώτα-πρώτα

των καταρτιών σας στα νερά που κολυμπάω.

Και τα μηνύματα όλα των μακριών μαλλιών σας

με των χειλιών τον πυροβολισμό, το σμπάρο,

αυτή η μπουράσκα που με αρπάζει να σας πάρω

απ’ την ολκό που ανοίγεται των δυο ματιών σας.

Και τέλος η σκιά αυτή στην όχθη στα χορτάρια

όπου η ζωή έχει, και ο άνεμος, εκεχειρία

με τρομερούς αχούς που κάνουν τα θηρία

του πλήθους, σαν περνώ χτυπώντας τα ποδάρια.

Σ’ εσάς το βλέμμα το βλέμμα σαν σηκώνω οι ισορροπίες

χαλάνε αμέσως θά ’λεγες κι ο κόσμος τρέμει

και τα πυρά του έρωτα είναι σαν ανέμη

για της συζύγου σας τις κλώστινες θωπείες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.